Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

Κοάν ...

Το "Κοάνείναι μια λέξη, φράση ή ιστορία, η οποία στοχεύει  στην κατάσταση πέρα από τη σκέψη, στην αντίληψη της διαφοράς μεταξύ του νου (μέρος) και της συνείδησης (όλον).  Ένα Κοάν μπορεί να απαντηθεί μόνο αν βιωθεί «ολιστικά». Αυτό σημαίνει ότι πρέπει κανείς να γίνει ένα με το ερώτημα προκειμένου να ανακαλύψει την απάντηση, που μπορεί και να μην υπάρχει, γιατί σκοπός του Κοάν είναι η ενασχόληση με το ίδιο το Κοάν σε τέτοιο βαθμό ώστε η απάντησή του να πάψει να είναι πρωταρχικός σκοπός.

- Αν μου δώσεις κάτι χωρίς να χρησιμοποιήσεις τα χέρια σου,
      τότε θα σε πλησιάσω χωρίς να χρησιμοποιήσω τα πόδια μου...


Κοάν για το ένα και το δύο


Φτάνει μόνο ένας καθρέφτης
ακόμα και αν δεν υπάρχει τίποτε άλλο
για να περάσεις από το Ένα στο Δύο.

Το Δύο δεν υπάρχει μέσα στον καθρέφτη
Ούτε έξω από αυτόν
Το Δύο δεν είναι ύλη ή φάντασμα.

Δεν είναι η άλγεβρα το θέμα
Είναι η τοπολογία, ο αποπαλμός
του κάθε ένα που το σκίζει εσώτερα.

- Να ζεις μέσα στο κόσμο αλλά να μη κολλάς τη σκόνη του.

- Δύο χέρια χτυπούν το ένα με το άλλο και παράγεται ένας ήχος. Ποιος είναι ο ήχος του ενός χεριού;

Και να που έμαθα και τα "Κοάν"! Συναρπαστικά! Είναι σαν τα Μαθηματικά Παράδοξα, μόνο που για να τα καταλάβεις δεν χρειάζεται να έχεις γνώσεις. Τι χρειάζεται; 



Τετάρτη 27 Απριλίου 2011

σκιά ...


χαιρετισμούς
...
εκεί ψηλά
... 
η σκέψη μου γαντζώνεται
...
στη σκιά
...
που έμεινε πίσω
...
να θυμίζει
...




Τρίτη 26 Απριλίου 2011

Σήμερα ...


Σήμερα 
όλα είναι σήμερα 
οι πληρωμές εδώ
διαβατήριο οι στιγμές
κλειδωμένες στο ντουλάπι
σαν γλυκό του κουταλιού
να μη σωθούν
αντίδοτο στις πίκρες
κερνάω 

Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

Tον νυμφώνα σου βλέπω ...


Tον νυμφώνα σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον και ένδυμα ουκ έχω,
 ίνα εισέλθω εν αυτώ˙ λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής, 
φωτοδότα, και σώσον με.

Κυριακή 17 Απριλίου 2011

Φύσηξε και πάλι ο Βαρδάρης ... καλό ταξίδι Νίκο ...

Πριν να σε χορτάσουνε τα μάτια μου
σε άρπαξε θαρρείς το λεωφορείο
κι έμεινα να κοιτώ καθώς χανόσουνα
κι έφτανε ως το κόκαλο το κρύο ...

Για τον Νίκο και για όλα αυτά που χάσαμε πριν τα χορτάσουμε ...

Σάββατο 16 Απριλίου 2011

... η νύχτα δίψασε για ίσκιους ...

Μου το θύμισε το "θέατρο δρομολόγιο"







Federico Garcia Lorca-Δημήτρης Μαραμής-Μίνως Θεοχάρης

Η νύχτα δίψασε για ίσκιους
για χείλη δίψασε η πηγή
στενάζει ο άνεμος στα φύλλα
κι είναι η σελήνη μοναχή

Μα εγώ διψώ για ένα τραγούδι
να φτάνει ως τους ουρανούς
δίχως φεγγάρια δίχως κρίνους
και δίχως έρωτες νεκρούς

Ένα τραγούδι όλο γαλήνη
ένα τραγούδι φωτεινό
παρθένο από την αγωνία
κι από τη θλίψη ορφανό

Η νύχτα δίψασε για ίσκιους
για χείλη δίψασε η πηγή
μα εγώ διψώ για ένα τραγούδι
να φτάνει μέσα στην ψυχή

Λέξεις ...

 Ήρθαν πάλι ... από νωρίς ξεκίνησαν τρυπώνοντας από τις χαραμάδες δειλά δειλά ... αργότερα τις έβλεπα να ξεπηδάνε αδιάντροπα μπροστά μου ακόμα κι όταν σώμα και μυαλό ήταν απασχολημένα ... έκανα την αδιάφορη ... όλη μέρα σήμερα χόρευαν χορό σαγηνευτικό ... είπα να τις προσπεράσω αλλά δεν τα κατάφερα ... χρησιμοποίησαν όλα τα κόλπα τους για να τις προσέξω ... μέχρι και χρώμα και ήχους αρματώθηκαν ... κράτησα ασπίδα κάποια διακαιολογία ...  κάποιες φορές έφταιγαν οι άλλοι που υπήρχαν ... πιο πολύ εγώ που πάω γυρεύοντας ... και τις ζητάω ... είπα να κοιμηθώ νωρίς μήπως και βαρεθούν και φύγουν ... μα ήταν μεγάλος ο πειρασμός και με νίκησαν ... όπως ήθελα ... περίμεναν υπομονετικά στη σειρά ... μία μία να τις διαλέξω ... από ποια ν' αρχίσω; ... όχι ... λέω να τις ξεγελάσω σήμερα αν και είναι πιο δυνατές από μένα ... να γράψω γι' αυτές ... και όχι με αυτές ... αγαπημένες μου λέξεις ... απόψε θα κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας ... να είστε πάντα εκεί ... πιστές ... καληνύχτα ...

Να κοιμηθούμε αγκαλιά ...

Πέμπτη 7 Απριλίου 2011

ακόμα ταξιδεύω ...

Ακόμα ταξιδεύω ... κάθε στιγμή και ένα ρίσκο ... ο δρόμος μπρος και πίσω μου αβέβαιος ... για όλα αυτά που ήθελα και δεν έγιναν ... έγιναν και δεν ήθελα ... κομμένη ανάσα ... ακροβατώ στα κύματα που με πρόδωσαν... αλλά μόνο σ' αυτά ελπίζω ... και ταξιδεύω ...


Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

ταξίδι ...

Ξεκίνησα χωρίς προορισμό ... χωρίς πυξίδα ... η θάλασσα μου χάρισε ταξίδι ... δεν το κέρδισα ... και το ταξίδι έγινε οδηγός μου ... μου έδειξε το πού και το πώς ... έμαθα πολλά για μένα ... μέσα στα μάτια των άλλων είδα τα δικά τους ταξίδια ... κάποιες φορές σταμάτησα ... άλλες προσπέρασα ... βούλιαξα ... σώθηκα ... μα δεν έμαθα πώς να μην πληγώνω και να μην πληγώνομαι...

Νότος - Μαχαιριτσας - Στοκας